NHm vertelt: Betty Heertje-Halberstadt

Gezin Halberstadt
Betty Halberstadt (1936) groeide op in een niet-religieus Joods gezin. In haar eigen woorden waren zij typische ‘kippensoepjoden’. Vader Louis handelde in jutezakken en tabaksafval, moeder Judith Lena Halberstadt-van Naarden had voor haar huwelijk gewerkt bij Gerzon, een dameskledingzaak in Amsterdam. Haar broertje Victor was een paar jaar jonger. Zij woonden op het Krugerplein, in Amsterdam-Oost.

Betty's jeugd in oorlogstijd
Betty was drieënhalf toen Duitse troepen Nederland binnenvielen. Ze kan zich de borden met ‘Voor Joden verboden’ nog herinneren. In juli 1942 begonnen de massale deportaties, en direct al werden er familieleden weggevoerd. Haar moeder had reuma en was door haar ziekte tijdelijk vrijgesteld van deportatie.

De Onderduik
Begin 1943 werd er thuis op de deur gebonkt. Betty, haar moeder en broertje vluchtten naar de zolder van de buren en hielden zich daar een tijdje schuil. Haar ouders besloten toen dat ze moesten gaan onderduiken. De kinderen werden ieder apart weggebracht door een medewerker van het verzet, Elly Lenting-de Boer. Betty ging van de ene naar de andere plek in Amsterdam, en na een derde adres werd zij naar Coevorden gebracht. Het werd daar te gevaarlijk en opnieuw moest Betty ergens anders naartoe. Dit keer werd ze ondergebracht in Nijmegen, bij een groot katholiek gezin, familie van het gezin waar haar ouders en grootmoeder in onderduik waren. Toen Betty ziek werd, brachten zij haar naar haar ouders, in het Gelderse dorp Millingen.

Evacuatie en hereniging
Op 20 oktober 1944 moesten de inwoners van Millingen op bevel van de bezetter evacueren. Vrijwel alle inwoners verlieten het dorp. Zij bleven bij elkaar en na allerlei omzwervingen en verschillende onderduikplekken, belandden zij in Friesland, waar zij tot de bevrijding bleven. Direct daarna ging haar vader op zoek naar haar broertje Victor, en vond hem terug op zijn onderduikadres in Retersbeek, in Limburg. Het gezin had de Sjoa overleefd, maar veel familieleden waren vermoord. Er werd thuis nauwelijks nog over de oorlog gesproken

Het leven na de oorlog
Jarenlang was Betty actief voor WIZO, een zionistische vrouwenorganisatie die geld inzamelt voor goede doelen in Israël. Van 1986 tot en met 1996 was zij voorzitter. Eind jaren 50 trouwde Betty met Arnold Heertje, met wie zij drie zonen kreeg. Hun jongste zoon, Patrick Joab, is op 25-jarige leeftijd overleden. In 2020 overleed Arnold Heertje.