Let op: dit verhaal wordt in het Engels verteld.
'Wat ik nog vaag weet was dat Chaim tegen mij zei dat ik moest rennen. Iedereen was aan het rennen. Er klonken opeens veel geweerschoten. Chaim sleepte me mee. We bleven lopen en opeens waren we tussen de bomen.'
Selma was twintig toen zij werd opgepakt en naar vernietigingskamp Sobibor werd gedeporteerd. In Sobibor waren de overlevingskansen vrijwel nihil. Bijna iedereen die er terechtkwam, werd vermoord. In Sobibor werkte Selma vooral in de sorteerbarakken in Lager II, waar de eigendommen van de slachtoffers heengebracht werden. Hier ontmoette zij haar toekomstige echtgenoot Chaim Engel, die vanaf het begin een oogje op haar had. Samen namen zij deel aan de opstand van 14 oktober 1943, waar ze met een groep van ongeveer 300 gevangenen erin slaagden verschillende nazi-officieren te doden en uit het kamp te ontsnappen. Selma en Chaim behoorden tot de weinige overlevenden van de ontsnapping. Na de oorlog keerde Selma met haar man Chaim terug naar Nederland. Hier bleven ze echter niet lang, omdat Chaim, die van Poolse afkomst was, als ongewenste vreemdeling werd gezien door de Nederlandse overheid. Op 4 mei vertelt Lou Resnikoff het buitengewone verhaal van Selma Engel-Wijnberg in het huis waar Selma werd geboren.
Foto: Selma Wijnberg-Engel
